Friday, November 25, 2005

حرف‌هاي امروز رفسنجاني در نماز جمعه معقول بود. چه خوب كه يكي از پايه‌هاي انقلاب به يك اعتدال نسبي دارد مي‌رسد. او چندين بار در صحبت‌هايش از كلمه "تعقل" استفاده كرد و فكر مي‌كنم در داخل منظورش با تيم رئيس جمهور بود كه توصيه كرد در رابطه با پرونده هسته‌اي از دور‌انديشي خارج نشوند و موضعگيري‌هاي تند و افراطي نگيرند. رفسنجاني خوب مي‌داند كه امروز انقلابش در خطر است. البته بيست و چند سال حكومت‌داري‌اش، او را پخته است و فهميده كه دنيا دست كيست و ديگر امروز جاي دادن شعارهاي تند نيست.
ببينيد او درباره مسئله هسته‌اي در نماز جمعه امروز چه گفته است:
"توصيه‌ي ما اين است كه از شاخ ماجراجويي پايين بيايند[منظور غرب است] و به سمت همكاري پيش بروند. ما آماده‌ي همكاري هستيم. ممكن است كه زمان‌بر باشد اما با صبر و حوصله بايد كار كنيم تا منطقه و دنيا را دچار تنش نكنيم.
وي با تاكيد بر اينكه ايران زورگويي را تحمل نمي‌كند، گفت: اميدوارم آن‌ها هم زورگويي را كنار بگذارند و تعقلي كه اين بار در نشست شوراي حكام ديده مي‌شد ادامه يابد."
اما از حق نگذريم، تيم مذاكره كننده كه به هيچ عنوان هم از دولت دستور نمي‌گيرند، بسيار خوب عمل كرده و تا اينجا توانسته‌اند وزنه را به سمت خود پائين بياورند. اگر اين تيم احمدي‌نژاد در مسائل هسته‌اي دخالت نكند، به نظر من تيم مذاكره كننده ايران كه رفسنجاني اين روزها سعي مي‌كند اثر بيشتري در تصميم‌گيري‌هايشان داشته باشد، بتواند باب مذاكرات بلند مدت و مثبت را در جهت حفظ منافع ملي به پيش ببرد.
البته كسب منافع ملي نبايد به قيمت جدال با دنيا تمام شود. اين نكته را يادآوري كنم تا سوء‌تفاهم پيش نيايد كه فلاني از سرسختي ايران به داشتن فناوري هسته‌اي دفاع مي‌كند. نظر من درباره مسئله هسته‌اي اين است كه ما نياز فراوان به فناوري هسته‌اي و توليد برق داريم. اما بايد تضمين‌هاي محكمي بدهيم كه اين چاقويي كه دست‌مان مي‌افتد را يك زماني توي شكم همسايه نكنيم. چه كنيم ديگر، آنقدر سابقه بد در حمايت از حزب‌الله لبنان و ديگر گروه‌هاي تروريستي از خود باقي‌گذاشته‌ايم كه مجبوريم تضمين محكم بدهيم تا دنيا باور كند كه آن را دست گرو‌ه‌هاي تروريستي نمي‌دهيم؛ مي‌خواهيم فقط برق توليد كنيم.