عجيب اين دست يادداشت‌هاي بهنود را مي‌پسندم:
محمود مشرف آزاد تهرانی [م.آزاد] شاعر نجيب روزگار ما بر خلاف آرزوئی که در برنامه راديوئی چهارم کرده بودم، سرانجام نماند و درگذشت. بايدم يادی کردن از او، اول آن که به مصداق کسی که کلمه ای به من آموخت، بنده اويم، بايد از او که معلم من بود، يادی کنم. ديگر آن که آزاد شاعر خوبی و نجيب بود. در صف شاعرانی که اگر به قله نرسيدند هم در کمره سنگری مستحکم برای خود داشتند.