اين روزها تنها يك اتفاق مرا اندكي خوشحال مي‌كند. وقت زيادي براي اينترنت صرف نمي‌كنم. احساس مي كنم كه بهتر زندگي مي‌كنم. ديگر حال وبگردي و خواندن مقاله و يادداشت‌ها را ندارم. اتفاق خوبي‌ست، به جاي اينكه وقت خودم را صرف بعضي مهمل‌ها كنم، به بازسازي خودم مي‌پردازم. جدا بعضي‌ها نمي‌دانم چرا مجبورند كه ادا در‌آوردند؟ دائم بنويسند كه اهل فرهنگ و هنر هستند و براي اثبات مدعا هم فلان كافه و يا كافي شاپ را آدرس بدهند. بعضي وقت‌ها كه از اين دست مطالب در وبلاگ‌ها مي‌خوانم، با خودم مي گويم كه عوام چه شانسي آورده‌اند كه از صادق هدايت حكايت نيست كه در توالت‌هاي عمومي يك يا چند بار چندي آسوده، وگرنه كه در توالت‌ها پر بود از روشنفكر كه در اين صورت هيچ شانسي براي رهگذران عامي به تنگ آمده، نمي ماند.